Касби дуредгарӣ яке аз ҳунарҳои суннатии тоҷикон ба ҳисоб рафта, то ба имрӯз аз насл ба насл мерос модааст. Дуредгарон аз чӯби дарахтони бед, сафеддор, чанор, чормағз, зардолу маҳсулот истеҳсол мекунанд, ки натанҳо ашёи зарурии рӯзгор, инчунин туҳфаи арзишманд барои сайёҳони хоричӣ низ мебошад. Гузориш дар бораи фаъолияти як нафар устои чӯбтарош нақл мекунад, ки тӯли 40 сол ҳунари дуредгариро эҳё месозад.
