Ихтироъкорон нафароне мебошанд, ки навовар ҳастанд. Кори нав, ё дастгоҳи замонавиеро эҷод мекунанд, ки меҳнати инсонро осон мекунад. Ҳамаи таҷҳизоте, ки зери даст дорем, аз дучархаи оддӣ сар карда, то ҳавопаймо — ҳама маҳсули зеҳни инсон аст. Дар Тоҷикистон аз замони истиқлол то имрӯз чӣ ихтироъ шуд ва чӣ гуна он ихтироот ба мардум муаррифӣ гардид? Шумо боре ҳам андешидаед, ки ихтироъкорони мо чӣ дастоварду мушкилот доранд? Ин мавзуи навбатии барномаи иттилоотиву таҳлилии «Набзи зиндагӣ» буд.
